(st)art 2020!
There is a new work on the easel. The plant 'Judaspenning' is the source of inspiration for this canvas. The plant looks at its best in winter with the seeds shimmering like coins. It has been painted by many painters (including one of my favorites, Jan Mankes) who were just like me inspired by its mysterious beauty.
The new year feels full of movement, and so is my painting. Possibly under the influence of the many heavy storms that roar around my studio.
Judaspenning, 200 x 85 cm, acrylic on canvas
Voorjaar 2019
En ineens ruik ik het weer: voorjaar! Wat een wonder: het grote ontluiken is weer begonnen.
Clingendael staat vol met sneeuwklokjes en krokusjes en de eerste voorzichtige bloesem is te zien.
De vogels zijn aan het zingen en er heerst een sfeer van opwinding; niet alleen bij de dieren, ook bij de vele wandelaars die het park intrekken. Het is medio februari en warm.
Het is nog niet echt koud geweest en ik heb het gevoel dat de winter nog niet voorbij kán zijn.
Iets in mij verlangt naar nog even wat langer stilte, nog even in mijn holletje blijven... voor de grote lente losbarst.
Het is al weer veel langer licht in het atelier en dat is fijn. Ikzelf ben nog een beetje schuchter merk ik. Ik heb gedurende de winter hard gewerkt aan een aantal schilderijen in herfst-sfeer die nu bijna af zijn. Ook ben ik bezig met werk voor een thematentoonstelling in mei/juni 2019 getiteld "Ins Blaue hinein'.
februari 2019, een doek van Daphne Jansen van 150 x 180cm voor het atelier.
Let op de reflectie in de ramen en het doorkijkje achtering het atelier!
Dit werk zal te zien zijn op de thematentoonstelling 'ins Blaue hinein' in juni 2019 bij galerie de Twee Pauwen in Den Haag
winter 2018
De zon staat laag en de nachten zijn lang in de dagen rond 21 december, wintersolstice, de kortste dag.
Ik hou van de winter en van de stille tijd die uitnodigt tot reflectie. Ik kijk terug op een vruchtbaar en productief jaar waarin er veel gebeurde.
In maart verhuisde ik van een atelier in het centrum van de stad naar het Koetshuis in Clingendael. Elke dag opnieuw ben ik zo dankbaar en gelukkig dat ik hier mag werken!
Mijn schilderijen zijn dit jaar door veel mensen gezien tijdens een solo tentoonstelling met 12 werken in galerie Het Cleyne Huys in het voorjaar en in de daarop volgende maanden in steeds wisselende samenstelling in de galerie. Er kwamen veel bezoekers op de open atelierdagen en gewoon 'en passant'.
Ik ben benaderd door een prachtige haagse galerie voor een solotentoonstelling in 2019. Binnenkort meer hierover.....!
Mijn schilderij in de etalage van galerie Het Cleyne Huys op het Noordeinde in Den Haag, november 2018
De schilder die mij het meest inspireerde in het afgelopen jaar is MARC MULDERS, wiens werk nog tot 27 januari 2019 te zien is in het Gemeentemuseum.
Leesvoer in het atelier is verder een boek over Herman de Vries; ik voel me met zijn werk verbonden.
Geraakt werd (en word) ik door ontroerende gedichten van Marlene van Niekerk bij het werk van Jan Mankes en Adriaen Coorte 'In de stille achterkamer'. Een aanrader!
een van de hanen van de boerderij in Clingendael
Op de boerderij in Clingendael leven onder andere twee geiten, een witte en een zwarte. Vaak staan ze stil tegen de stenen muur van de boerderij en worden zo een tot leven gewekt schilderij van Jan Mankes. Het is fijn om via de verstilde blik van Mankes naar de wereld te kijken. Of om een kaal winterboompje te zien door de ogen van Egon Schiele met nog maar een paar blaadjes aan de takken. De volkstuintjes van de tuinvereniging met hun boerenbloemen daar lonkt Klimt overal. De bloemenakker bij Bronkhorst: Marc Mulders. Om over de waterlelies in de vijver maar te zwijgen. Heb ik daar nog wat aan toe te voegen?
Dan denk ik aan Tom Waits de zanger/songwriter die ooit iets zei in een interview in de trant van " er vliegen heel veel liedjes door de lucht....soms word ik door eentje aangeraakt en ik moet het dan gewoon uit de lucht plukken. Als ik het niet doe, doet een ander het..."
Als een onderwerp me raakt, me opnieuw doet kijken, dan doe ik het gewoon. De verbazing, de ontroering, het plezier of het mysterie zijn dan onweerstaanbaar.
Dan jeukt de kwast. Ook al is het pad nog zo platgetreden.
Onlangs zei een vriendin tegen mij: " Al jaren kijk ik uit het raam van mijn werkkamer naar een sloot. Maar na het zien van jouw schilderijen 'zie' ik hem ineens....die waterkant is werkelijk schitterend!" . Soortgelijk commentaar kreeg ik van meer mensen; dat ze meer zien en voelen van de wereld om hen heen na het zien van mijn werk.
Dat is voor mij als schilder een van de grootste complimenten; mijn werk heeft iets toegevoegd aan de waarneming en de ervaring van de wereld van de kijker. Dank, dank!
'Let the beauty we love be what we do.
There are hundreds of ways to kneel and kiss the ground'
Rumi
Ik wens u allen een mooi eind van het jaar en een stralend 2019!
herfst 2018
de naderende wintersolstice
November 2018
De dagen worden korter en buiten is het koud. Rond mijn atelier in Clingendael is het nog steeds een feest van diepe herfsttinten. Zelfs als de zon niet schijnt heeft de bodem kleur en is het nooit somber in het beukenbos.
Ik geniet van het lage licht en hoe de dingen van binnenuit lijken te gloeien wanneer de zon ondergaat. De schemering is schitterend en mysterieus.
De bijna kale bomen laten hun naakte takken weer zien. Aan de uiteinden zijn de oh zo ontroerende bladknopjes voor volgend voorjaar al te zien. De nieuwe cyclus is al ingebed in dit moment. De lente is in de kiem al aanwezig.
Terwijl de kauwen scharrelen tussen de bladeren en de duiven blauwer lijken dan in de zomer vanwege het complementair contrast met het bruin/oranje van de afgevallen bladeren om hen heen, verlustig ik me aan al die kleuren en prijs me gelukkig dat ik omringd ben door zoveel schoonheid.
Wil je meer lezen over dit schilderij lees dan mijn BLOG
